Tot nut van ’t algemein

Iedereen heeft wel eens gedroomd over wat hij later zou willen worden of zou willen doen. Maar niet altijd worden deze dromen verwezenlijkt en blijft het bij “wensdromen”. Door omstandigheden die men dan niet in de hand heeft, gaan idealen verloren. De toekomstdromen blijft men koesteren. Men moet bewondering hebben voor die mensen die hier alles achter zich laten en de wijde wereld intrekken om aan hun droom gestalte te geven. De jeugd van vandaag volgt hun keuze gemakkelijker dan de generatie direct na de 2e wereldoorlog. De oudere generatie bedacht zich langer om zoiets te doen, omdat je er “vroeger” een stempel door opgeplakt kreeg van ’n losbol of iemand zonder verantwoordelijkheid. Zo verging het ook Joep Bemelmans die vol idealen de wereld wilde veroveren, maar noodgedwongen in het huwelijksbootje moest stappen met Jeannen Snakkers. Er moest brood op de plank komen en de huisvesting werd gedeeld met de ouders. Er moest gespaard worden voor een eigen woning. Dus hard werken en weinig tijd voor het invullen van de idealen van Joep die hij zich gesteld had.
Joep wilde vrij man zijn en niet ondergeschikt aan zijn werkgevers en broodheren. Toch blijft hij als hij thuis is bezig met zijn grootste ideaal: VRIJHEID! Hij gaat dan ook zijn gangetje al wordt hij in de omgeving zelfs voor “gekke Joep”versleten. Hem deert dat niet, wel zijn vrouw en zijn zoon die hem dat kwalijk nemen.
In dit stuk laat toneelclub Euverhaove u zien wat je met vastberadenheid kunt bereiken om je eigen ideaal te volgen.